Monday, August 1, 2016

ජීවිතයට අලුතෙන්..



අද දවස මට මහා ලොකු හීනයක් වගේ. වෙනදා වගේ කියවන සම්භාව්‍ය ගණයේ වචන මන් ළඟ අද නෑ. ඒ මොකද කියනවනම් මේ හැගීම් ඒ වචන වලින් විස්තර කරන්න බැරි නිසාම විතරක් නෙමෙයි ඒ තරමට මන් හිතින් මෝරලා නැති නිසා. ආදරේ කියන වචනෙට මගේ ජීවිතේ ළඟටවත් එන්න බැරි විදිහට මන් අගුළු දාල තිබුනේ මගේ වටේ හිටපු හැමෝම ඒ වචනෙන් කියවෙච්ච දේ නිසා විඳවපු නිසා වෙන්නත් ඇති නැත්නම් ආදරේ කියල දෙයක් මගේ පොඩි කාලේ ඉදලාම විඳින්න හම්බවුනේ නැති නිසා වෙන්න ඇති කියල මං නිගමනය කරලා තිබුනේ. කොලේජ් කාලේ ආදරේ කියන්නේ මහා ලොකු රැවටීමක් විදිහට හිතන්න පුළුවන් තරමේ මහා ලොකු සිදුවීම් ගොඩාක් එක්ක ඒ දේවල් වලට මුහුණ දෙන්න වෙච්ච අයට උත්තර හොයල දෙන්න ඒ දුක අහගෙන ඉන්න ගහක් ගලක් වගේ චරිතයක් විදිහට එයාලා දැක්කේ  මාව. ඒ දේවල් එක්ක මන් හිතුවෙත් ආදරේ කියන වචනේ සුන්දර: පොත් වල තියෙන කතා වල විතරක් කියල. මොකද කතාව ලියන කෙනාට ඕනේ වෙලාවට චරිතෙට කඳුළු වගේම ඕනේ වෙලාවට සිනහවත් ගෙනත් දෙන්න පුළුවන් කියල මන් දැනගෙන හිටපු නිසා. හැමෝටම තමන්ගේ කතාව පුහු මිත්‍යා විශ්වාස කුලගොත් වලින් එහාට ගෙනිගින් ඉර හඳ තාරකා වලට තමන්ගේ ජීවන විනිශ්චය දෙනකම් බලන් ඉන්නේ නැතුව තමන්ගේ කතාව තමන්ටම ලියාගන්න පුළුවන් කාලෙක අපි හිටියත් හැගීම් කියන නොපෙනෙන බලවෙගේ එක්ක අපි ලියන කතාවට වෙන කෙනෙක්ට එබිලා බලන්න තියෙන ඉඩ වැඩියි. ඒක කවදාකවත් වෙනස් කරන්න බැරි වෙයි මිනිස්සු කොච්චර යාන්ත්‍රීකරණය උනත් ඇස් වල පෙනීම තියෙන්න කඳුළු තියෙන්න ඕනේ වගේ හැගීම් මානවයා එක්ක හැමදාමත් ඉදිවී.

අද කාලේ සමාජ ජාලා කියන නූතන තාක්ෂණයත් එක්ක ස්ත්‍රී දුෂණ, වංචා, මංකොල්ලකෑම්, මිනී මැරුම්, අනියම් සම්බන්ධතා ඇති වෙලා කියල තියෙන ප්‍රචාරෙත් එක්ක ගොඩක් කතිමතාන්තර තියෙනවා වගේම තරුණ පරම්පරාව වැඩිහිටි පරම්පරාවත් අතර බැම්මක් නැත්නම් සමහරක් වෙලාවටමත ගැටුමක් බවට මේ තාක්ෂණය ඇවිත් තියෙනවා කියල සමහරක් අය කියයි. නැත්නම් ඕනෙම කාලෙක අලුත් දෙයක් හඳුන්වලා දුන්නාම කොහොමත් ඕවගේ දෙවන් අහගන්න වෙනවා, හැමදේම හොඳ වගේ නරකත් තියෙනවා, ඇයි ඉස්සර එතකොට ඔය කියන අපරාධ වෙලා නැද්ද?, දැන් ඕවගේ ප්‍රශ්න වලට තටු ඇවිත් තියෙන්නේ ඉස්සර අවුරුදු 30ක් තිස්සේ තිබුන යුද්දේ ඉවර වෙච්ච නිසා කියල ඔන්න ඕවගේ හේතු මහා කන්දක් එකතු කරගන්න පුළුවන් වෙයි වර්තමානේ වෙන සිදුවීම් ගැන එකිනෙකාගේ අදහස් එකතු කලොත්.

මොනවා උනත් අපි කතා කලේ ආදරේ. මටත් හිතුනා ඒ කාලේ අපේ අම්මලා ආච්චිලාගේ කාලේ ආදරේ සුන්දර ඇති කියල. දැන් වගේ මොබයිල් ෆෝන් තිබුනේ නැති කාලේ. හිතේ හැම දෙයක්ම වගේම හිතේ තියෙන ආදරේ කොච්චරක් ද කියල පැහැදිලි කරන්න ලියපු වචන අමු අමුවේ ලියපු දේවල් නෙමෙයි කියල මට හිතෙනවා. ඇත්තම කිව්වොත් ඒ කාලේ තිබුණ ආදරේ තමන්ගේ කොල්ලව මොනවා උනත් පරිස්සම් කරන්න ඕනේ කෙල්ලගේ ගෞරවය කියන දේ ගැන හිතුවා කියල ඒ කාලේ හිටපු හැමෝම වගේ කිව්වා. ලියුමක් ලියලා කෙල්ලට හරි කොල්ලට හරි දෙන්න කොච්චර ගේමක් දෙන්න වෙනවද සමහරක් වෙලාවට. ඊට පස්සේ ඒ හම්බවෙච්ච ලියුම් ටික පන වගේ තියාගන්න වෙන කෙනෙක්ට අහු නොවෙන්න දාන දහන්  ගැට කොච්චරක් ද? දැන් කාලේ එවුන්ට නම් මේවා මහා වදයක් උනාට ඒ අතීතේ සුන්දරයි කියල මට හිතෙනවා.

දැන් කාලේ ඒ වගේද ලෝකෙම විශ්ව ගම්මානයක් බවට පත් කරපු පුරුවේ පිනට අපිත් ඒ කාලෙම ඉපදිලා දැන් ඉතින් ආදරේ කලත් එකම ගෙදර ඉන්නවා කියල හිතෙන තරමටම ලං වෙලා ඉන්න පුළුවන් වගේම. කතා බහ කරන වචන පවා වෙනස් වෙලා. සුදූ, බබා, චූටි, රත්තරන්, ස්වීටි, බබී, ඩාලින්, මෙයා වගේ එකී නොකී බොහෝ වදන් මේ ආදර වචන ගොඩට එකතු වෙලා. මොබයිල් ෆෝන් එක දුරකථන ඇමතුමට සීමා  නොවී මුහුණු පොත, වට්ස් ඇප්, වයිබර්, ඉමෝ වගේ ඇප්ස් වලින් තවත් එහාට ගිහින්. ඒ ආදරේ උදේ නැගිටපු වෙලාවේ ඉදන් කන්නේ මොනවද, බොන්නේ මොනවද, අපි එකට කමු, අදින්නේ මොනවද, මොනවද කරන්නේ?, රෑට නිදාගන්නේ කීයටද? එකට නිදාගමු වගේ හැම දේම හුවමාරු කරගන්න තරමටම අද ආදරේ කරන අය ලං වෙලා. තම තමන් ගැන නොදන්නා දෙයක් නෑ. අර එදා තමන් සතියෙම කරපු විශේෂ දේවල් හැමදේම ලියලා යැව්වට හැම මගුලම ලියන්න ගියේ නැති නිසා ඒ කාලේ ආදර වන්තයින්ට තමන්ගේ අනාගතේට ඉතුරු කරපු ටිකකුත් හිතේ කොනක පරිස්සමෙන් අයින් කරලා තිබුනා ලස්සනට. ඒ ලස්සන අද කාලේ අයට පරිස්සමෙන් අරන් තියන්න නැහැ හැමදේම දැකලා කතා කරලා ඉවරයි බොහෝ අය.

ඒ වගේම තමයි අද කාලේ දෙන්නෙක් හම්බවෙන පළවෙනි පාරටම කෙල්ල කොල්ලට කොච්චර ආදරෙයිද කියල ඔප්පු කරන්න කොල්ලා එක්කන් යන්නේ රූම් එකකට. ඇත්තටම රූම් එකක යහන්ගත උනාට පස්සේ ඒ කෙල්ලගෙන් ආදරේ කියන දේම බලාපොරොත්තු වෙනවද? ඇයි ඉස්සෙල්ලම ආදරයේ නාමයෙන් යහන්ගත වෙන්නේ? ඒකද ආදරේ? ඕවගේ ප්‍රශ්න අතරේ කෙල්ලටත් තමන්ගේ ආදරේ ඔප්පු කරන්න කොල්ලා රූම්ගත වෙන්න කරන ආරාධනාවත් එක්ක හිතන්න තවත් ප්‍රශ්න ගොඩක් මතු වෙනවා. ඒ මේ මනුස්සයා මගේ මොනවටද ඇලිලා ඉන්නේ? ආදරේ මේකද? ඇත්තටම මට ආදරයක් තියෙනවනම් මෙහෙම යෝජනාවක් කරයි ද? මෙහෙම නොහිතා ආදරයේ නාමයෙන් අමාරුවේ වැටුන කී දෙනෙක් නම් ඉන්නවද? නැත්නම් මෙහෙම එක්කගෙන ගිහින් ආදරයේ නාමයෙන් කෙල්ලට එහෙම කලේ නැත්නම් කෙල්ල පිට යන්න ඉඩ තියෙනවා. මේකෙන් පස්සේ කෙල්ල මගේ පස්සෙන්ම වැටිලා ඉදියි ඔන්න ඕවගේ මත තියෙන පිස්සොත් අද කාලේ පඳුරකට පයින් ගැහුවොත් බුරුතු පිටින් විසික් වෙන තරමට ඉන්නවා මට විශ්වාසයි. නැත්නම් තව ඉන්නවා තමන්ගේ පලවෙනි කෙල්ල දාලා ගියේ ඒ කෙල්ලව මලක් වගේ පරිස්සම් කළා එහෙම කිසිම දෙයක් කලේ නෑ මගේ මෝඩකම ආයේ නම් එහෙම කරන්නේ නෑ. ඔන්න ඕවගේ හිතන උන්මාද කාරයොත් ඉන්නවා.

ඒ වගේම තමයි දැන් කාලේ ෆිල්ම් එකක් බලන්න පොඩි එකෙක්ව ඔඩිසී එක පැත්තටවත් එක්කන් යන්න පුලුවන්ද අන්තිම පෙලියත් එක්ක තියෙන ආදරවන්තයින්ට වෙන් කරපු පොඩි පොඩි කූඩු ලෝකෙන් ඇහෙන සද්ද බද්දත් එක්ක. මොකක්ද ඒකෙ තේරුම? ආදරේ ඕවගේ කූඩුවක් ඇතුලේ විඳින්න තරම් දෙයක් තියෙනවද? සමහරක් වෙලාවට ෆිල්ම් හෝල් එකට ගිය දෙන්නා නෙමෙයි එන්නේ වෙනම චරිත දෙකක්. එකද සුන්දර ආදරය? මන් හිතන්නේ නෑ...

තමාගේ ජීවිතේට කෙනෙක් ඉදිද්දී තව කෙනෙක්ට බොක්කෙන්ම ආදරේ කරන අය අතරේ බැඳලා ලස්සන චූටි දුවෙක් ඉන්න ගමන් තව කෙල්ලෙක්ට තමන්ගේ මුළු ආත්මෙන්ම ආදරේ කරන්න පුළුවන් අයත් මේ සමාජේ ඕනේ තරම්. ඒ හැමදේම ලස්සනට යටපත් කරන්න දැනගත්ත දවසට ලස්සනට සාධාරණීකරණය කරන්න බෑ කියල හිතෙනවනම් එකත් බොරුවක්. තමන්ගේ ජීවිතේ තියෙන ප්‍රශ්න අමතක කරන්න එහෙමත් නැත්නම් තමන්ට ඕනේ කරන වැඩක් කරවා ගන්න ඒ විදිහට වෙස්මුහුණු දාගෙන ලංවෙන අයට අනුකම්පා කරපු, ආදරේ කරපු අය නැත්තේ නෑ ඉන්නවා.  

දැන් කාලේ ඕවගේ විප්‍රකාර එක්ක ආදරේ කියන වචනේ මං පිළිකුල් කළා. දැන් කාලේ ආදරේ කියන එක මාකට් වෙලා ගන්න තරයම් දෙයක් නෑ. නිකම් හප කරලා විසික් කරපු චුවින්ගම් එකකට වඩා අන්තයි කියල හිතෙන තරමට ආදරේ දුෂණය වෙලා. තමන්ගේ හිතේ තියෙන කාමුක ආශාවන් මුදුන් පමුණුවා ගන්න නැත්නම් දාලා ගිය කෙනාගෙන් පළිගන්න කියල හිතාගෙන ආදරේ කරන බහුතරයක් නිසා මේ ආදරේ කියන සුන්දර හැගීම දුෂණය වෙලා. ඉතින් එහෙම මතයක් හිතේ තියාගෙන හිටපු මාව කාටවත් වෙනස් කරන්න බැරි වෙයි කියල අනිත් හැමෝමත් එක්කම මාත් හිතාගෙන හිටියා. මොකද ඉස්සර අතීතයේ සිදුවීම්, ලස්සන ආදර කතාවල හිටපු පෙම්වතුන් රතු දත්ත පොතට ගිහින් වගේ කියල දැනුන නිසා. ජීවිතේ කියන්නේ විදින්න තියෙන දෙයක් විදවන්න තියෙන දෙයක් කියල තරුණ කාලේ හිතාගෙන ගොඩක් අය ඒ ජීවිතේ කාලකන්නි කරගන්න කලින් හිතන්නේ නැහැ ජීවිතේ විඳින්න ගිහින් විදවන්න වෙයිද කියලා. ඒ වගේම තමයි තරුණ කාලේ තියෙන නිදහසෙන් ලස්සනෙන් යුතු ප්‍රයෝජන ගන්න කලින් හිතන්න දෙයක් තියෙනවා. තරුණ කාලෙම ජීවත් වෙන්නේ නෑ අපිත් වයසට යනවා අන්න එහෙම වයසට ගිය කාලෙක මතක් කරලා සතුටු වෙන්න පුළුවන් අතීතයක් තියාගන්න ඕනේ කියන එක.

සමහරක් වෙලාවට ඒ කොහොම හරි ගෙනාපු ආදරේ එක්කෝ ගෙවල් වලට කිව්වට පස්සේ වෙනස් වෙනවා. මහ උජාරුවට අපි පොෂ් කියාගෙන ඉන්න පෝසත් පවුල් වල උදවියත් තමන්ගේ ළමයි බන්දලා දෙනකොට අර අතීතේ කරපු රස්සා අනුව කුල වලට වෙන් කරලා තියපු එකත් හොයනවා. අර ගව් ගණන් දුර තියෙන තරු කොච්චර දුරට බලපෑම් කරයිද කියල හොයනවා. මේ ලෝකෙට එන්න නැකත් බැලුවේ නැති උනාට හැමදේටම ඉර හඳ තරු ග්‍රහ ලෝක වලට මුල් තැන දීලා අර ආදරේ අන්තිමට දාලා බලනවා දෙන්නා ගැලපෙනවද කියල.ඉතින් කරුමෙටවත් ඒ දේවල් ගැලපෙන්නේ නැතිව ගියොත් අර ආදරේට මොකද වෙන්නේ? ඒත් ගෙදර මෙච්චර කල් තමන්ව හදාපු අම්මා තාත්තා විරුද්ධ දෙයක් කරන්නේ කොහොමද?

මේ සිතුවිලි මගේ හිතේ ගොඩාක් කල් තිබුන ඒවා. ගොඩාක් අය කිව්වා මන් බඳින එකක් නෑ කියල. ඇත්ත මට කාලයක් හිතුනා දහමට අනුව ජීවිතේ ගෙනියන්න්න මේ ලෞකික ජීවිතෙන් ඈත් වෙන්න. තවත් අය කිව්වා මට හිතක් පපුවක් නැති කෙනෙක් කියල. ඒ කිසිම සංවේදී වෙලාවක මගේ ඇස් වලින් කඳුළක් වැටුනේ නැති නිසා. එත් පිටට නොපෙනෙන්න කොච්චර අඩලා තියෙනවද කියන්න මට ඕනේ කමක් තිබුනේ නෑ. හුදෙකලා වෙච්ච පරිසරේක අවුරුදු ගානක් හිටපු කෙනෙක් සංවේදී නෑ කියන්න කාටවත් අයිතියක් නෑ කියන්න මන් දැනගෙන හිටියා. මනුස්ස ජීවිතයක් ලබනවා කියන්නේ හරිම දුර්ලභ දෙයක් එත් පව් පින් අනුව ඒ ජීවිතේ ගෙවෙන විදිහ එකිනෙකාට වෙනස් වෙනවා. ළඟින් ආශ්‍රය කරපු අය ඇරෙන්න දුරින් ඉදන් බලපු අය කිව්ව නිහඬ ජීවිතේට ලඟදි කෙනෙක් ආවා. ඒ කව්ද කියන්න මං හරියට තාම දන්නේ නෑ ඒ කියන්නේ මට තාම හිතාගන්න බෑ ඒක හීනයක් ද කියල.

දැන් කාලේ තියෙන ලාබ දෙකයි පනහේ ආදරයක් මං ඒ චරිතෙන් දැක්කේ  නෑ. ඒ නිසා මන් තීරණයක් ගත්තා එයාට  මගේ ජීවිතේට එන්න දෙන්න. අර සුන්දර ආදරේ ගැන හිත හිතන්න පටන් ගත්තා. කොහේ හරි යමු කියලා මාව එක්කගෙන ගිය දවසේ මුකුත් නොකියා මන් ගියේ තිබුන විශ්වාසෙ නිසා ඇත්තටම එදා මට හිතුනා පොත්වල තියෙන සමහර දේවල් හැබෑ  ආදරේටත් වලංගුයි කියලා. ඇත්තටම  මන් හැමදාමත් යන්න  ආසාවෙන් හිටපු තැනක් තමයි මුහුදු වෙරළ. ඈත ඉඳන් හමාගෙන එන හුළඟ අපේ හිත් වල තියෙන දුක් දොම්නස් සේරම හිත ඇතුලට රිංගල අරගෙන යනවා වගේ හැගීමක් දැනෙනවා. පුදුම විදිහට හිත සැහැල්ලු කරගන්න පුළුවන් තැනක් විදිහට මන් මුහුදු වෙරළ දැක්කේ. මාව බීච් එකට එක්කන් ගියාම ඇත්තටම මන් මුළු හිතින්ම සතුටු උනා මගේ හිත තේරුම් ගන්න පුළුවන් කෙනෙක් ලැබුන එක ගැන. ඒ වගේම මගේ හැමදේම කියන්න පුළුවන් කෙනෙක් හොඳ සවන්දෙන්නෙක් මට හම්බුනා. ජීවිතේ තිබුන හැමදේම ගැන කියන්න පුළුවන් දෙයක් ගැන හොඳට තේරුම් ගන්න කෙනෙක්. ඊළඟට මට හිතුනේ හැමදේම එක්ස්ප්‍රස් වෙලා තියෙන කාලේ මට හම්බවෙච්ච මේ ආදරේ හරි මන්දගාමී. එහෙම කිව්වාම සමහරක් අය හිතයි අපෝ වැඩක් නෑ එහෙනම් කියල. නෑ.....! ඇත්තටම ස්පීඩ් වෙන්න ඕන දේවල් අතරට ආදරේ දාන්න බැහැ. අපි ඉන්ටර්නෙට් කනෙක්ෂන් එකක් ගන්න බලනකොට Mbp කීයද කියල බලලා ගන්නවා වගේ නෙමෙයි ආදරේ කියන දේ. මන්දගාමී වෙන තරමට ජීවිතෙන් ආදරේ සුන්දරව විඳගන්න පුළුවන්. ඒ වගේ තමයි මගේ ආදරේ. එයාටත් ඕනෙනම් තිබුනා හම්බවෙච්ච පලවෙනි දවසෙම ලඟට අරන් හැමදේම කරන්න. එත් මන් මගේ කොල්ලා ගැන ආඩම්බරයි එහෙම ආසාවට පලවෙනි තැන දීලා  හැමදේම දෙකට දාන කෙනෙක් නෙමෙයි.

ඇත්තටම මට දැන් හිතෙන්නේ මං සර්ව සම්පුර්ණ වේගන එනවා වගේ. මගේ ජීවිතේ හීන කියල හිතපු දේවල් හැබෑ කරගන්න පුළුවන් ඒ හැමදේත් එක්කම ළඟින් ඉන්නවා කියලා දැනෙන කෙනෙක්. ඇත්තටම ඒ දේ අද මට හොඳටම තේරුම් ගන්න පුළුවන් උනා. අපි ගොඩාක් වෙලා මුහුද දිහා බලන් හිටියා. ඒත් මීට මාස දෙකකට විතර කලින් මන් මුහුද දිහා බලාගෙන හිටියේ මගේ හිතේ තියෙන දරාගන්න බැරි දුක ඒ මුහුදු හුළඟ ඇවිත් අරගෙන යනකම් එත් අපි දෙන්නා අත් අල්ලගෙ ඒ මුහුද දිහාම එදා බලන් ඉන්නකොට මගේ හිතේ ඒ දුක වෙනුවට කියාගන්න බැරි සැනසීමක් එක්ක ආදරණීය සෙනෙහසකින් පිරිලා තිබුනා කියන්න මට දැනුනා.  ඇත්තටම මගේ අතින් අල්ලාගෙන හිටපු වෙලාවේ මට තව කෙනෙක්ව මතක් උනා. මං හොස්පිටල් ඉන්න කාලේ මාව බලන්න ඇවිත් මගේ අතෙන් අල්ලාගෙන හිටපු කෙනාව මට එයා මතක් කරලා දුන්නා එදා ඒ දැනුන සෙනෙහස මට ඔයාගෙන් අද දැනුනා එදා ඒ තරම් ආදරෙන් මගේ අතින් අල්ලගෙන හිටියේ වෙන කෙනෙක් නෙමෙයි මං ඉස්සෙල්ලම ආදරේ කරපු කෙනා තාමත් මන් එයාට ආදරෙයි. මන් ඒ ආදරේ තමයි අද බලාපොරොත්තු වෙන්නේ. ඒ මගේ තාත්තා. ඒ දේ මට ගෙනල්ලා දුන්න එයාව මට මුණගැස්සුවට මන් කාටවත් පිං දෙන්න ලෑස්ති නෑ. මොකද පේන්නේ නැති අයව මන් වැඩිය විශ්වාස කරන්නේ නැති නිසා. මගේ ජීවිතේට ආවට ස්තූති කරන්නේ එයාටම තමයි. ආදරෙයි හැමදාටමත්..... හැමදේම හොඳින් සිද්ධ වෙයි නේද? 

මීට ආදරණීය හදවත.....


6 comments:

  1. අද ගොඩක් තැන්වල දකින්න ලැබෙන්නෙ ඔයා ඔය කිව්වා වගේ අපවිත්‍ර ශාරීරික බන්ධන තමයි.හැබැයි ඒ අතරේ ඉතා ම යහපත් විදියට ගොඩක් ආදරෙන් ජීවත් වෙන අයත් තැනින් තැන ඉන්නවා.ඔයාගේ මේ ලිපිය හරි ම අවංක ව ලියැවුණු හොඳ ලිපියක්.. ඉතින් ඔයාටත් ජිවිතේ සනහවන ආදරයක් හැමදාමත් උරුම වෙන්න කියලා ප්‍රාර්ථනා කරනවා.

    ReplyDelete
    Replies
    1. කාලයක් තිස්සේ හිතේ තිබුන අදහස් ටිකක් එකට ගලපලා ලිව්වා :) ඔයාගේ ප්‍රාර්ථනාවට ස්තුතියි ඒ වගේම එසේම වේවා ;)

      Delete
  2. කොල්ලෙක් පරිනත වෙන්නේ සාමාන්‍යයෙන් අවුරුදු 23, 25 න් වගේ පස්සේ. එහෙම එකෙක්ගෙන් ඇහුව නම් ආදරේ කියන්නේ මොකක්ද කියලා ඇත්තම කතාව ජිවිතේ තවත් එක අත්දැකීමක් විතරයි.
    එත් කෙල්ලන්ට ආදරේ ජිවිතේ කොටසක්.

    අනික කෙල්ලන්ට Love & Sex කියන්නේ එකට අනුබද්ධිත දෙයක්. නමුත් පිරිමින්ට ඕක දෙකක්. පිරිමියාව තේරුම් ගත්තනම් අවුලක් නැතුව පවුලක් කාල ප්ලේන්ටියක් බිල ඉන්න පුළුවන්..
    --
    අන්තිමට, කවුද අප්පේ ඒ කරුමක්කාර උරුමක්කාරයා ? අර බස් කොන්දොස්තර කොලුවද ? :p

    ReplyDelete
    Replies
    1. ඇත්තම කිව්වොත් එහෙනම් එකත් හරි 24 යි නේ :)
      අප්පා එහෙමත් සීන් එකක්ද? මන් නම් ප්ලේන්ටි කොහොමත් බොන්නේ නෑ එයත් මේ ළඟදී ප්ලේන්ටි බොන එක නැවැත්තුවා. දැන් මාර කේස් එක :පී
      බස් කොන්දොස්තර කොලුවා නෙමෙයි අප්පා

      Delete