ගලින් ගල තබා
දිනෙන් දින
වෙර වෑයමින්
රත්තරන් දහදිය
මුහු කර
සාදා;
මුදු පා පොඩි
තැලෙන්නට නොදී
සුමට කොට
වාරුවක් ලෙස
අතින් අල්ලා
පියගැටපෙලින්
ඉහළට
තවත් ඉහළට යන්නට
මහා ශක්තියක්ම වූ
පියාණෙනි;
සිහිවනවිට අදටත්
උණුසුම් කඳුළු බිඳු
දෙකොපුල් මතින් රූරා ගොස්
සුදු ඇක්ටේරියා පලස සිපගනිද්දී
බලාසිටිමි මම ඈත
නුඹගැබ දිදුලන එක්
තාරකාවක් දෙස
කියාස් කාලෙකින් නේද ......? ඔයාට ඒ නම දාපු අයිලෂ් අයියත් නැහැ මේ ටිකේ .......
ReplyDeleteනිසඳස ලස්සනයි කියාස් .....
ඔව් මාස තුනකින් විතර හරියටම මේ පැත්තට එන්න පුළුවන් උනේ
Deleteඒ මොකෝ ඒ?..........
කොහොම උනත් තාම මගේ බ්ලොග් එක පැත්තේ කව්රු හරි ආව එකට නම් සතුටුයි :) මන් හිතුවේ කට්ටියට අමතක වෙලා ඇති කියල
මම බැලුවා මොකද මේ කිවිසුම් යන්නේ කියලා, බැලින්නම් සහන් මලයා මාව මතක් කොරලා නේ. ස්තුතියි සහන්.
Deleteතාත්තා කොහේ හරි හොඳ තැනක ඇති, කියාස් :) පද වැල් ලස්සණ යි!
ReplyDeleteබොහොම ඉස්තුතියි
Deleteහොඳ තාත්තා කෙනෙක් කවදාවත් නරක තැනකට යන්න විදිහක් නෑ මන් ඒක දන්නවා :)
දුවණියන් තාත්තාට පුදුමාකාර විදියට ආදරෙයි. දවසක මගේ කෙල්ලෝ දෙන්නත් මෙහෙම ලියාවි
ReplyDeleteඅනේ මට දුවෙක් නැහැ නේ...
Deleteහ්ම්ම්ම්
Deleteමම එන්නෑ මේවා කියවන්න...
ReplyDeleteම්ම් ඒ මොකෝ?
Deleteලස්සන කවියක් කියාස්...
ReplyDeleteබොහොම ඉස්තුතියි
Deleteආයෙත් ආව එක කොච්චර දෙයක්ද :)
ReplyDeleteදුකයි :(
ගෙදර ආපු ගමන් ආවා ඉතින්
ReplyDeleteහ්ම්ම් :(