හිස් කොලය...........

මැදියම් රැයත්  ගෙවී ගොස් ය . මගේ චිත්ත සන්තානය තුල කැළඹෙන ඇඹරෙන පෙරලි කරන්නාවූ අදහස් තුලට නිදිමත කාන්දු නොවූ සැටියකි. හිත පෙරලි කරන සැටියට මරණය සැපතකි. එක්වරම කිසියම් ආකල්පයක් විත් අඳුරු කාමරයක සිටියදී එකවරම ආලෝකයක් එල්ල වූවාක් වැනි ක්ෂණික හැගීමකින් මා හිස බිත්තියෙහි කිහිප වරක්ම ගසා ගත්තෙමි.  ජීවිතය සුන්දරව විඳින්නට පෙරුම් පිරූ  හිතින්ම මරණයට අත වනමින් සිටින්නෙමි. මා අසලට විත් මා වැළඳ ගන්නේ නම් ............

මා වීදුරුව බිඳී ගිය ජනේලය තුලින් අහස තුල ඇති අන්ධකාරය තුල ගිලීමට වෑයම් කරමි. පාසල් භුමිය තුලින් පිටවන වී එනවිට මා සිත  තුල පැවති  රික්තකය දෙගුණයක් තුන් ගුණයක් සිව් ගුණයක් ඉක්මවා මා ගත පුරාවටම පැතිරී විහිදී ඇති සෙයකි.

හිස හිරිවැටී ඇත. අන් සරණක් නොමැතිව මගේ හිස මමම පිරිමැදගතීමි. කෙහෙරැලි තුලින් ඇඟිලිතුඩු යවා පිරිමදිනවිට දහඩිය මුහු වී එකට ඇලුණු කෙස් රොදවල් කිහිපයක් අතෙන් ඇද්දෙමී ඒ වේදනාවද මාහට ප්‍රිය ජනකය. කාමරයද තරු නැති අහස මෙන් අඳුරේ ගිලී ඇත. මා හිස පිරිමැදි අත නහයට ලං කලෙමි දහදිය සමග මුසු වූ ලේ සුවඳක්! ඔලුව තුවාල වන්නට ඇත. මා තුවාලයට ඇඟිල්ලක් තබා එය සෙමෙන් නැවත  පෑරුවෙමි. කෙතරම් සුවදායක හැගීමක්ද ...........

අතෙහි තැවරුණ ලේ බිදු කිහිපයක් මා දෙතොලට ගෙන රහ බැලුවෙමි තුඃ    නොදකින් මලකඩ රහක් එන්නේ මන්ද? මා සිත යකඩයකි . කෙසේ හෝ තෙතමනය ලැබී ඇත. හිත තැලී පොඩි වී කඳුලින් තෙත් වී මලකඩ කා ඇත. එය මොලය දක්වා විත්  ඔලු  කට්ට පසාරු කල තුවාලයෙන් එලියට පැන ඇත.